مبانی نظری و پیشینه پژوهش تحریک پذیری (واکنش پذیری هیجانی، واکنش گری هیجانی) در 15 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
تعداد صفحات | 15 |
حجم | 22 کیلوبایت |
فرمت فایل اصلی | doc |
دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
مبانی نظری و پیشینه پژوهش تحریک پذیری (واکنش پذیری هیجانی، واکنش گری هیجانی) در 15 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
ویژگی های این فایل
بخشی از متن فایل
مبانی نظری
اگرچه تحریک پذیری هسته اصلی تشخیص جدید و بحث برانگیز اختلال بین ظمی خلقی مخرب است (اوانز و همکاران، 2023)، ولی به عنوان معیاری برای تشخیص های متعدد دیگری مانند اختلالات افسردگی و رفتار مخرب (واکسچلچ و همکاران، 2018) اختلال افسردگی اساسی، دوقطبی، اضطراب فراگیر، استرس پس از سانحه، نافرمانی مقابله ای، اختلال انفجاری متناوب و اختلال شخصیت مرزی و ضد اجتماعی درنظر گرفته می شود. از آنجایی که تحریک پذیری بسیاری از دسته های تشخیصی را در بر می گیرد، مسلماً فراتشخیصی ترین نشانه در بین اختلالات روانشناختی است (کلین و همکاران، 2021). مدل های فراتشخیصی مکانیسم ها و علائم آسیب شناسی روانی را از طریق شناخت نشانه های مشترک و همچنین توجه به اختلال های همزمان و درمان های مختلف، مفهوم سازی می کنند (مارچت و وایز، 2017). تحریک پذیری شدید و مشکل در تنظیم هیجان، رابطه ایی دوسویه با اختلالات روانشناختی دارند به نحوی که نه فقط دربرگیرنده ی اضطراب و افسردگی، بلکه یک عامل خطر برای پیدایش این اختلالات نیز می باشند. به عبارت دیگر سطوح بالای تحریک پذیری و نقص در تنظیم هیجانی، رابطه ای مستقیم با مبتلا شدن فرد در بزرگسالی به افسردگی، اضطراب و دیگر اختلالات روان پزشکی دارد
پیشینه پژوهش
زاپولسکی و همکاران (2022) در پژوهشی تحت عنوان اجرای یک گروه مهارتهای رفتاردرمانی دیالکتیکی مختصر در دبیرستانها برای نوجوانان در معرض خطر، به بررسی این موضوع پرداختند که آیا شرکت در این مداخله گروهی باعث افزایش مهارت های اصلی این درمان مانند توجه آگاهی، تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و اثربخشی بین فردی می شود؟ این پژوهش به صورت کمی و کیفی انجام شد و آزمودنی ها در سه مقطع زمانی مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 171 نوجوان 12 تا 16 ساله که اکثر آن ها پسر (72 درصد) بودند تحت 9 جلسه مداخله رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند پژوهشگران به این نتیجه دست یافتند که این درمان بر بدتنظیمی هیجانی و تکانشگری، سومصرف مواد، روابط بین فردی و تحمل پریشانی تأثیر دارد و باعث کاهش این ویژگیهای منفی در دانشآموزان دبیرستانی میشود.
قرص لاغری پلاتین30تایی لیبلدار صورت
کاهش وزن platinnew طرح جدید 32 عددی
قرص افزایش وزن کینگ قهوه ایی 60 تایی جدید
مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکتری) پرخاشگری
مبانی نظری و پیشینه پژوهش پرخاشگری در 11 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
تعداد صفحات | 11 |
حجم | 21 کیلوبایت |
فرمت فایل اصلی | doc |
دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
مبانی نظری و پیشینه پژوهش پرخاشگری در 11 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
ویژگی های این فایل
نمونه ای از متن فایل
مبانی نظری
تعریف
هیلس (2018) پرخاشگری را شامل رفتار عمدی (کلامی یا غیرکلامی) می داند که باعث آسیب شخصی، جسمانی یا روانشناختی به خود فرد یا دیگران می شود و معمولاً به منظور رسیدن به هدفی خاص یا تخلیه هیجانی انجام می شود. این یکی از دلایل اصلی است که افراد مبتلا به یک اختلال روان شناختی به خدمات روان پزشکی حاد ارجاع داده می شوند (یالسین و بیلگین، 2019). همچنین پرخاشگری اغلب از بیقراری حاد ناشی می شود و شامل علائم تحریک پذیری و اضطراب است (کورل و همکاران، 2017).
پژوهشگران (هرشوویس و بولینک، 2017) چهار شرط مهم قصد، هدف، انگیزه اجتناب و نقص هنجارها را برای رفتار پرخاشگرانه درنظرگرفته اند. با این توصیف، پرخاشگری را می توان به این صورت تعریف کرد: هرگونه عمل یا رفتار فرد به قصد آسیب رساندن به شخص یا چیز دیگر، با هدف دستیابی به نتیجه نزدیک، درحالی که آن رفتار یا عمل نقض قوانین یا هنجارهای اجتماعی باشد و شخص (قربانی) برای اجتناب از آن برانگیخته شود و سعی کند آسیب نبیند. پرخاشگری در نوجوانان مختص یک تشخیص نیست و معمولاً در بسیاری از اختلال های روانشناختی دیده می شود. گاهی اوقات ابراز تکانشی خشم ممکن است آینده نوجوانان را تباه کند و درگیری در فعالیت های پرخاشگرانه می تواند برای قربانی و همچنین مجرم کشنده باشد. بنابراین، این موضوع باید برای همه ازجمله والدین، معلمان و روانشناسان، به عنوان موضوعی مهم مورد توجه قرار گیرد (ماجومدار و سریواستاوا، 2023).
پیشینه ی پژوهش
سیسینسکی و همکاران (2022) پژوهشی با هدف بررسی تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خشم و رفتار پرخاشگرانه انجام دادند. این پژوهش به صورت متاآنالیز روی 34 مطالعه (نمونه 2536 نفر) از سال 1994 تا 2022 انجام شد. نتایج نشان دادند که رفتاردرمانی دیالکتیکی به طور قابل توجهی خشم را کاهش می دهد و هر چقدر طول دوره های این درمان بیشتر باشد به همان نسبت هم، خشم و پرخاشگری بیشتر کاهش پیدا می کنند و همچنین این اثربخشی در طولانی مدت هم ماندگار بود. بنابراین رفتاردرمانی دیالکتیکی خشم نامنظم و پرخاشگری را به صورت معناداری کاهش داده است......